به تاریکی لعنت نفرست .

تنها و بی کس، بدونتکیه گاه، از جامانده و سردرگم، سوالات بی جواب و زخم عشق در سینه ای مملو از آهپنهان شده، چه بگویم از دردی که می سوزاند، از غم و اندوه که همراه با قطرات اشکاز چشمان انسان سرازیر می شود، از شب های بی خوابی، از روزهایی که در انتظار شب بهسر می شوند، از حسهای مدفون شده در خاک، دیگر نه حسی داری، نه امیدی، نه آرزویی ونه حتی نفرتی …

همچون صخره گلی در خودرفته و هر روز به پوچی و ظلمات و تاریکی نزدیکتر می شوی، این حسها را می شناسم، ازقعر جهنم سخن می گویم، از منتهای تاریکی، آنجا که دیگر هیچ کورسوی نوری دیده نمیشود و همه چیز و همه کس غریبه اند به جز تاریکی که با تو دم خور و هم آشیان شده.

به تاریکی لعنت نفرست …

او نیامده است که تورا با خود ببرد، او آمده است که تو را زنده کند. همه آنهایی که به جز تو در خوابآسوده آرمیده اند روزی این تاریکی را تجربه خواهند کرد و تو اینک آن را تجربه کردهای، با تمام وجودت، با تمام الکترونهای وجودت، آری بیا تا با تاریکی آشنا شویم،بیا با تاریکی دوست شویم و او را با تمام وجود در آغوش بکشیم و بوسه ای از سر مهربر گونه هایش بکاریم و هر آنچه که برداشتنی است از آن برداشت کنیم.

سپس آن را به عمقظلمات بسپاریم و سربرآوریم به آسمان، به دنبال جرقه های نور برویم تا به روشناییوسیع دست یابیم. خیال نکن چون تو رنج بیشتری میکشی انسان نالایقی هستی، سرزنش کردنرا کنار بگذار و به تمام اتفاقات خوب و بد زندگیت رجوع کن و به آنها احترام بگذارتا به باور واقعی دست یابی…

 با احترام، همسفر ندا